Fanny, die geleerd heeft om te gaan met dergelijke situaties, reed verschillende ronden tijdens de vrije trainingen alvorens, tijdens de tweede kwalificatiesessie, haar nachtelijke rondjes te draaien. De vrouwelijke rekruut van Zwaan's Racing bleef slechts een seconde van de tijd van Marc Duez. Een tijd om trots op te zijn. Omdat de kans klein geacht werd dat Duez zijn snelste tijd nog zou kunnen verbeteren, besloot het Nederlandse team de vrijdagse sessie over te slaan om zich meteen te concentreren op de race.
Logischerwijze nam Marc Duez de start, waarna hij afgelost werd door Loïc Deman, Stéphane Lémeret... en Fanny Duchateau. Om 19 uur nam deze laatste het stuur voor een relais van 55 minuten, gelet op het aanzienlijke verbruik van de Viper. De eerste relais werd zonder problemen afgewerkt en de Chrysler rukte verder op in het klassement. Om half één deze nacht, nam Fanny het stuur opnieuw over, deze keer voor een dubbele relais... "Samen met Marc, Stéphane en Loïc, hadden we besloten om 's nachts dubbele beurten te rijden, zodat de andere piloten langer konden rusten," vertelt Fanny. "Op dat moment ging alles uitstekend. Onze Viper zat voortdurend tussen de 5de en de 8ste plaats. Het enige probleem dat we hadden gehad was een batterij die tekenen van vermoeidheid vertoonde. Daardoor verloren we een tiental minuten, maar op zich was het slechts een klein incident. De tijden van de vier piloten waren heel regelmatig, rond de 2'24", en de strategie bestond erin om dubbele relais te rijden tot 6 uur 's ochtends om dan terug over te schakelen op enkele beurten in het derde deel van de race."
"In de Busstop, zag ik een van de verklikkerlampjes twee keer flikkeren. Op zich niets verontrustends, want het rendement van de motor bleef normaal. Ik had gewoon mijn handen vol om de wagen op de baan te houden. Bij het aanremmen voor Combes, was het knap lastig. De Viper brak twee, drie keer uit, zonder dat er een lampje begon te branden op het dashboard. Via de uitloopzone kon ik mijn weg vervolgen op het circuit. Ik denk dat de motor toen al stuk was en dat er daardoor olie op de achterwielen lekte. Ik kreeg de wagen heel moeilijk ingestuurd voor de bocht van Brussel, waar ik heel wat rook uit de wagen zag komen. In de Pif-Paf begonnen alle lampjes op het dashboard te flikkeren, zodat ik besloot de wagen uit voorzorg aan de kant te zetten. Er was helaas niets meer aan te doen: motor stuk. De wagen werd op de takelwagen gezet en terug naar de paddock gebracht..."
Net als haar collega's Duez, Lémeret en Deman, was Fanny natuurlijk ontgoocheld door deze pech in het laatste kwart van de race... "Inderdaad. Wanneer je naar het pure resultaat kijkt, is het triest. Eindigen met een opgave is nooit aangenaam, maar we kunnen het, ondanks alles, toch positief bekijken. Vooraleer de motor stuk ging, beleefde ik met Marc, Stéphane en Loïc intense momenten. We bewezen dat we een homogeen en competitief team vormden. De verantwoordelijken van Zwaan's Racing zijn me trouwens komen feliciteren voor mijn werk. Ze vertelden dat ze tevreden waren dat ik voor hun team had gereden." Opdracht volbracht voor Fanny Duchateau, die met de vermelding "grote onderscheiding" haar eerste deelname met een echt dikke wagen tot een goed einde bracht. "Het was een heel mooie weekend, al eindigde de race in mineur. Maar, racen met een dergelijke bolide smaakt naar meer..."
(DDS/VF)
