Wat hij vooraf had gesteld is dus geen overmoed gebleken. De jonge Belgische F3 piloot Sam Dejonghe behaalde dit weekend op het Autodromo do Algarve in Portugal, zijn eerste overwinning in de European F3 Open Copa klasse en behaalde bovendien een podiumplaats algemeen.
We citeren Sam net voor zijn afreis : “de ambitie blijft onverminderd pole-positons rijden (zoals in Valencia) en overwinningen behalen …” Het had overmoed kunnen zijn, maar dat is naast de jonge Vlaming gerekend. Van in de vrije trainingen was Sam voortdurend in de hoogste regionen terug te vinden, met snelste tijden, de pole en uiteindelijk een klinkende overwinning in de Copa-klasse.
Sam doet zijn verhaal, beginnend bij de voorbereiding : “Ik heb in de 7 weken zomerstop even tijd kunnen nemen om uit te blazen. De eerste seizoenshelft is zwaar geweest, vooral door de combinatie school-topsport. De vakantie heeft mij deugd gedaan. Het gaf me de tijd om alles eens abstraherend te herbekijken en na te denken over mijn prestaties. Hierbij kwam ik tot de conclusie dat, hoewel de eerste seizoenshelft zeker niet slecht was, ik mijn niveau in de tweede seizoenshelft echt wel wilde verhogen. Ik wilde races winnen in de Copa, en ook overall iets gaan betekenen.We citeren Sam net voor zijn afreis : “de ambitie blijft onverminderd pole-positons rijden (zoals in Valencia) en overwinningen behalen …” Het had overmoed kunnen zijn, maar dat is naast de jonge Vlaming gerekend. Van in de vrije trainingen was Sam voortdurend in de hoogste regionen terug te vinden, met snelste tijden, de pole en uiteindelijk een klinkende overwinning in de Copa-klasse.
Aangezien ik nog nooit op Portimao had gereden, ging ik voor mijn vertrek nog tweemaal testen in de racesimulator. En dat ging verrassend goed, zodat ik met een zelfverzekerd gevoel afreisde richting Portugal.
Trainingen : Ondanks 7 weken niet in de auto te hebben gezeten, voelde ik mij toch snel op mijn gemak. Naarmate het seizoen vordert, loopt het contact met mijn ingenieur en mecaniciens steeds beter en ik voelde me spoedig zeker van mijn stuk : dit moest mijn weekend worden. Vanaf de eerste training op donderdag pushte ik hard en dat manifesteerde zich in de uitslagen. Heel de eerste sessie stond ik op P1 en werd uiteindelijk 3e overall en 1ste in de Copa klasse. De vrije trainingen die volgden op donderdag en vrijdag gingen allemaal goed. Ik maakte geen fouten. We losten een paar problemen met de auto op en stonden haast voortdurend in de top 5 overall.
Bij de kwalificatie op zaterdag wilde ik er dus echt voor gaan. In mijn Dallara F306, die door mijn Britse Team West-Tec perfect was geprepareerd, perste ik alles uit mijn tweede setje nieuwe banden en behaalde een P4 overall en de pole in de Copa. Mijn tweede pole dit seizoen. Ik was tevreden al had ik misschien op nog iets meer gehoopt. Hoe dan ook, het was een goede uitgangspositie voor de race.
In race 1 op zaterdag had ik een goede start. Bij de eerste bocht was ik aan het vechten voor de tweede plek maar in dat gevecht werd ik naast de baan gedrukt. Banden vuil waardoor ik het momentum verloor en een aantal plaatsen moest prijsgeven. Ik sloot terug aan in P9 of 10. De eerste helft van de race was mijn wagen moeilijk te besturen, maar de tweede helft ging merkelijk beter. Ik pushte en kon een paar plaatsen
terugnemen. Ook mijn sectortijden waren zeer goed, ik was tweede snelste overall op de baan. Spijtig genoeg kwam ik 1 ronde te kort om mijn teamgenoot en grootste concurrent in de Copa klasse, Fabio Gamberini van de eerste plaats te drukken. Ik eindigde op P2 in mijn klasse en op P7 overall. Maar ik was niet tevreden. Dit resultaat deed geen recht aan de snelheid die ik het hele weekend al had ontwikkeld. Ik was dus gebrand op beter, veel beter.
Race 2 op zondag startte ik vanop een ondankbare P7. Door het mechanisme van de omgekeerde grid stond Gamberini op de pole. Maar ik had een nieuw setje banden gehouden voor deze race. Ik nam een goede start, en hoewel iedereen in de remzone naar de binnenkant dook, koos ik om buitenom te gaan. En dat bleek de juiste beslissing. Ik schoof 1 plaats vooruit en lag 6e.
Bij de haarspeldbocht verder op het circuit waagde ik een 'all or nothing' manoeuvre. Ik probeerde in één keer mijn occasionele teamgenoot Fahmi Ilyas èn Juan Carlos Sistos in te halen. Het lukte net niet. Ik had Ilyas, maar Sistos kwam iets beter weg uit de bocht. Ik bleef druk op hem zetten en in de volgende bocht spinde hij van de baan. Toen lag ik al op de 4e plaats. Volgende bocht verremde Jammal zich en kon ik er mooi voorbij. Ik knokte om naar voren te komen en na een paar ronden kon ik ook mijn teamgenoot en grootste rivaal in het kampioenschap Gamberini buitenom voorbij gaan in de eerste bocht, na een geslaagde slipstream. In het verder verloop van de race moest ik enkel Fumanelli in de snellere F308 laten voorgaan, maar ik kon me prima vinden in een derde plaats overall en mijn zo begeerde eerste overwinning in de Copa klasse !
Conclusie : Een zeer goed weekend. Op mentaal en sportief vlak ben ik gegroeid en heb eindelijk mijn potentieel kunnen laten zien. De groeicurve heeft dit weekend een sterke stijging genomen, en daar ben ik tevreden mee. Dit houdt mij scherp en gemotiveerd! De races waren zwaar, aangezien de track-temperature rond de 40 graden lag en Portimao erg veeleisend is voor de banden, maar ik denk dat we blij kunnen zijn met de resultaten. Zeker dat van de laatste race. Ik houd dit gevoel vast en neem het mee naar het volgend race weekend, over twee weken in Monza in Italië, waar ik het nog beter wil doen ! Ik houd er aan mijn Team West-Tec te bedanken en in het bijzonder natuurlijk mijn mecaniciens Steve en Thomas, en mijn ingenieur Chris voor de goede samenwerking en de goede auto ! Daarnaast uiteraard mijn vader en ook mijn vele enthousiaste supporters wil ik bedanken voor de steun. Aan hen en aan mijn sponsors draag ik mijn eerste Formule 3 overwinning op!!!
Sam Dejonghe press
